«Αυτός που φρικιά στην αλλαγή πιότερο απ’ τον αφανισμό
να πράξει τάχα τι μπορεί για να γλυτώσει το κακό;»
Σκηνοθεσία, επιμέλεια μουσικής, κίνησης και προγράμματος : Βασίλης Λουκάς
Βοηθός σκηνοθέτη: Ολυμπία Νταφούλη
Κατασκευή σκηνικών: Στέλιος Σιμάκης, Ιωσήφ Σπανός
Επιμέλεια σκηνικών και αφίσας: Βάσια Λεοντοπούλου
Κοστούμια: DUENDE
Μουσική: Νίκος Πλάκας
Μακιγιάζ: Γεωργία Διβανή
Φωτισμοί: Γιάννης Φέρλας
Κονσόλα ήχου: Γιώτα Νατσούλη
Ταμείο: Βάσω Κοτζαμαρλή
Θεόφιλος Μπίντερμαν: Γιώργος Μαζωνάκης
Χορός πυροσβεστών: Λαμπρινή Δροσίδου, Άντα Παπαδημητρίου, Κωστής Πλάκας, Δώρα Τσουλουχά
Κορυφαίος χορού: Παναγιώτης Καλογερόπουλος
Άννα: Μαρία Μαλτζή
Τζεφ Σμιτς: Λευτέρης Κουτούφαρης
Μπαμπέτ Μπίντερμαν: Ολυμπία Νταφούλη
Βίλι Άιζενρινγκ: Βασίλης Λουκάς
Αστυφύλακας: Κωστής Πλάκας
Χήρα Σκλάβενιχ: Δανάη Τσιρώνη
Δρ. Φιλοσοφίας: Στέλιος Σιμάκης
Ο Μπίντερμαν, οι εμπρηστές και η DUENDE
Αν και κάθε χρόνο λέμε τα ίδια, φέτος το εννοούμε: «Αυτό το έργο μας έβγαλε το λάδι!»
Κατά πρώτον εξαιτίας των μαθηματικών: Εξισώσεις, άγνωστοι, δεδομένα, ζητούμενα. Καμιά λέξη περιττή. Καμιά οδηγία άχρηστη. Καμιά δυνατότητα επέμβασης, συντόμευσης ή διασκευής. Όλα ήταν μπροστά στα μάτια μας. Η βουτιά στο κείμενο έμοιαζε με μελέτη επιστημονικού συγγράμματος και εμείς με μαθητές που δίνουν εξετάσεις! Αλλά δεν παραπονιόμαστε. Η χαρά της ανακάλυψης αποζημιώνει πάντα τον καταπονημένο ερευνητή!
Κατά δεύτερον εξαιτίας του χορού που κάνει τα πάντα. Δημιουργεί εικόνες και αμέσως τις καταστρέφει. Γίνεται πότε χορός αρχαίας τραγωδίας και πότε εικόνα γερμανικού εξπρεσιονισμού. Κινείται πότε στο ταψί του αμφιθεάτρου και πότε στη σφαίρα της γης. Σε τέτοιες πρωτόγνωρες διαδρομές, ο χορός έγινε η μεγαλύτερη πρόκληση του έργου, ο συμπρωταγωνιστής του Μπίντερμαν, αλλά και ένα σχολείο για τη συνεργασία, την υπευθυνότητα και τη συνοχή μιας ερασιτεχνικής ομάδας.
Μπήκαμε πολύ στα βαθιά φέτος. Παλέψαμε όσο λίγες φορές στο παρελθόν. Ίσως για να ξορκίσουμε την αδράνεια του ήρωά μας, ίσως για να χτυπήσουμε τις καμπάνες για τη δική μας «Πόλη», καθώς οι πρώτες σπίθες είναι πλέον ορατές.
Το ερασιτεχνικό θέατρο και ο αβέβαιος κόσμος μας
Στα χρόνια της ρευστότητας των κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών δομών, το θέατρο, και ειδικά το ερασιτεχνικό μπορεί και πρέπει να γίνει όπλο στα χέρια του κόσμου που παλεύει για μια καλύτερη κοινωνία. Γιατί η διαχείριση της κρίσης από τη μεριά των πλουσίων και ισχυρών δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη χειραγώγηση του πληθυσμού. Και αυτή έχει ως εργαλεία τη διχόνοια μεταξύ των αδυνάτων, τον κοινωνικό αυτοματισμό, τις θλιβερές εικόνες και την απαισιοδοξία. Το ερασιτεχνικό θέατρο είναι στον αντίποδα αυτών. Προάγει τη συνεργασία, τον αλληλοσεβασμό, την ομορφιά της ζωής και την αισιοδοξία. Αποδεικνύουν οι ερασιτεχνικές ομάδες ότι μπορούν να έχουν όνειρα, στόχους, σκέψη, οργάνωση, δράση και παραγωγή αποτελέσματος αυτοί που η γνώμη τους είτε αγνοείται, είτε λοιδορείται, είτε πολεμάται από τους ισχυρούς της πολιτικής, της οικονομίας και του πνεύματος. Δεν είναι λίγο αυτό, αν το καλοσκεφτεί κανείς.
Ο Θεόφιλος Μπίντερμαν είναι ένας φιλήσυχος εργοστασιάρχης, που μένει μαζί με τη γυναίκα του Μπαμπέτ στο όμορφο και ζεστό σπίτι τους. Αν και στη δουλειά του φαίνεται άσπλαχνος, καλοπροαίρετος θα φανεί όταν του χτυπήσει την πόρτα ένας άστεγος και πεινασμένος πρώην παλαιστής, ο Τζεφ Σμιτς. Η ζωή του Σμιτς θα αποκαλύπτεται βήμα βήμα, αλλά πάντα κάτι θα υπολείπεται ως έκπληξη για μετά. Το ίδιο θα συμβεί με τον Βίλι Άιζενρινγκ, τον «δεύτερο επισκέπτη», έναν πρώην αρχισερβιτόρο, που έχει μελετήσει την καλή κοινωνία, τους τρόπους, τις συμπεριφορές, τα γούστα και τις επιθυμίες της. Ζώντας σε μια πόλη που κάθε τόσο ξεσπάει μια πυρκαγιά, και που παράξενοι επισκέπτες αποδεικνύονται εμπρηστές, ο Μπίντερμαν θα προσπαθήσει να μη διαταραχθεί η ησυχία του, η οικογενειακή του ζωή και κινδυνέψει η περιουσία του. Αυτή η στάση του θα μπει σε πολλές δοκιμασίες από τα σχέδια των αυτοπροσκληθέντων ενοίκων του.
Στο έργο, σαν σε αρχαία τραγωδία, συμμετέχει ο χορός των πυροσβεστών. Άλλοτε ως θεατής, άλλοτε ως κοινή γνώμη, πότε ως συγγραφέας και πότε ως Μπίντερμαν, ο χορός θα περιγράψει και θα σχολιάσει τα γεγονότα που λαβαίνουν χώρα. Αλλάζοντας δεκάδες ρόλους πολιτών, θα γίνει η σκιά του Μπίντερμαν, ο αφηγητής της περιπέτειάς του και συνοδοιπόρος στην κατάληξή του.
2011
Max Frisch
Νάσος Βαγενάς
Ικαρία, ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΟΕΘΑ (Χίος), Αίγινα