Κόκκινη κλωστή

Κόκκινη κλωστή δεμένη,
Στην ανέμη τυλιγμένη,
Δώσ’της κλώτσο να γυρίσει
Παραμύθι ν’αρχινήσει…

Συντελεστές

Κείμενο – σκηνοθεσία : Μαρίνα Καβουριάρη
Μουσική – διεύθυνση χορωδίας – πιάνο : Εύα Τσαντίρη
Διασκευές παραμυθιών : Δήμητρα Δάμαλου, Ολυμπία Νταφούλη, Μαρίνα Καβουριάρη
Σκηνικά – κουστούμια : η ομάδα
Κοστούμια (για Το Πουλί της Γνώσης) : Ελένη Γκλιάτη
Φωτισμοί, τεχνική υποστήριξη : Βασίλης Λουκάς
Αφίσα – πρόγραμμα : Δήμητρα Βαλανίδου

Παίζουν

Δήμητρα Ανδριoπούλου: Μάνα, αφηγήτρια, αυλικός
Σοφία Τομπρουκίδου: Αφηγήτρια, πρίγκιπας
Δήμητρα Δάμαλου: Μάγκια Σαν, βασιλοπούλα, αυλικός
Ελευθερία Κανέτη: Λη Πιάο, αφηγήτρια, αυλικός
Μαρία Κανέτη: Βασίλισσα, αφηγήτρια, πριγκίπισσα
Ολυμπία Νταφούλη: Αφηγήτρια, βασιλιάς, αυλικός
Βασιλεία Σαμιώτη: Φου Γιαν, αφηγήτρια, αυλικός
Φραντζέσκα Σερμπή: Τσάο Σιν, φίδι, αυλικός

Η κόκκινη κλωστή μας...

Όταν παίρνουμε τον λόγο στο θέατρο πάντα σκεφτόμαστε τί θέλουμε να πούμε, γιατί και πώς θέλουμε να το πούμε. Αποφασίσαμε, εμείς οι δέκα γυναίκες που παίρνουμε τον λόγο, να πούμε παραμύθια στα παιδιά και στους μεγάλους.

Γιατί παραμύθια;

Γιατί τα παραμύθια τα μοιραζόμαστε από γενιά γενιά, η γιαγιά και ο παππούς τα λένε στα εγγόνια, οι γονείς τα θυμούνται από τότε που ήτανε παιδιά και χαμογελούν, τα παιδιά τα κρατάνε μέσα τους και τα έχουν οδηγό μεγαλώνοντας. Τα παραμύθια φτιάχνουν έναν ιστό φαντασίας, κοινό για όλους : όταν μιλάμε για το αρνίτσι μπίτσι στην Ικαρία, όλοι ξέρουν την ιστορία, με παραλλαγές σίγουρα, αλλά το σημείο αναφοράς είναι το ίδιο. Με τα παραμύθια, μικροί, μεγάλοι, μεγαλώνουμε παρέα.

Ποιά παραμύθια;

Πήραμε αρκετό χρόνο διαβάζοντας παραμύθια. Φέραμε όλες παραμύθια και γύρω από το τραπέζι, στο στέκι της DUENDE, τα συζητήσαμε, γελάσαμε, θυμηθήκαμε, διαφωνήσαμε και στο τέλος αποφασίσαμε. Θέλαμε κάθε παραμύθι να μας πάει ένα άλλο ταξίδι. Έτσι διαλέξαμε παραμύθια με διαφορετικό ύφος για να τα αποδώσουμε με διαφορετική αισθητική στην σκηνή.
Ο συγγραφέας του πρώτου παραμυθιού, ο Δημήτρης Ραβάνης Ρεντής, λέει πως το παραμύθι είναι από την Κίνα αλλά μπορεί και όχι… Εμάς μας άρεσε το χιούμορ γύρω από αυτή την τόσο μακρινή κουλτούρα και μας παρέσυρε σε ένα ταξίδι στην Ανατολή…
Το δεύτερο παραμύθι, Το φίδι, είναι από το βιβλίο Παραμύθια του Λαού μας, του Γιώργου Ιωάννου. Είναι παραδοσιακό ελληνικό παραμύθι κι έχει όλα τα στοιχεία που συναντούμε σε αυτήν την κατηγορία: πολλά μαγικά στοιχεία, σκληρές ιστορίες και αριθμοί που επανέρχονται…
Το τρίτο παραμύθι, Η πριγκίπισσα και ο ταμπουράς, είναι του Χάιντς Γιάνις. Σ’αυτό το παραμύθι ανακατέψαμε το βασίλειο με την οικοδομή: δυο κόσμους που συναντιούνται. Το κλίμα γίνεται ανάλαφρο και τελειώνουμε με χαρά και γέλιο.

Πώς παραμύθια;

Πώς θα πούμε τα παραμύθια στα παιδιά και στους μεγάλους είναι το ίδιο σημαντικό. Τα παιδιά όταν παίζουν φανταστικά παιχνίδια μπαίνουν και βγαίνουν από τον ρόλο τους με δεξιοτεχνία και φυσικότητα. Η ιστορία ξετιλύγεται σαν την κόκκινη κλωστή και με απλά αντικείμενα όλα μεταμορφώνονται. Παρατηρήσαμε τα παιδιά και ψάξαμε αυτή την αμεσότητα. Κι έτσι μπαινοβγαίνουμε στις ιστορίες μας, ξεκινάμε από εμάς, από τους εαυτούς μας και με λίγα αντικείμενα και πολύ φαντασία γινόμαστε βασιλιάδες, πουλιά, φίδια, κινέζοι χωρικοί.