O καλός άνθρωπος του Σετσουάν

Μια παραβολή του Bertolt Brecht για την καλοσύνη μέσα σ’ έναν άκαρδο κόσμο.

Συντελεστές

Σκηνοθεσία, απόδοση τραγουδιών, επιμέλεια μουσικής, χορογραφίες,
φωτισμοί, αφίσα, πρόγραμμα: Βασίλης Λουκάς
Καλλιτεχνική Επιμέλεια Σκηνικών: Κωστής Πλάκας
Κατασκευή Σκηνικών: Η Ομάδα και ο Νίκος Καρούτσος
Επιμέλεια Κοστουμιών: Ειρήνη Τουρναβίτη, Ελευθερία Καρούτσου
Μουσική και Μουσικοί: Ηλίας Μπακόπουλος (ακορντεόν, πλήκτρα)
Νίκος Μπαρμπαγιάννης (κιθάρα, μπάσο)
Νίκος Πλάκας (βιολί, φωνητικά, ηχογραφήσεις)
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ολυμπία Νταφούλη
Μακιγιάζ: Γεωργία Διβανή
Έλεγχος Ήχου: Ελένη Κοτσορέ, Αχιλλέας Αγγελιδάκης
Έλεγχος Φώτων και τεχν. επιμέλεια: Γιάννης Φέρλας
Λογιστικά: Κατερίνα Μαυρογεώργη – Ντυράν

Παίζουν

Βανγκ (νερουλάς): Λευτέρης Κουτούφαρης
α’ Θεός, παππούς: Γιώργος Μαζωνάκης
β’ Θεός, Μαφού: Ηλίας Μπακόπουλος
γ’ Θεός, ανιψιός: Νίκος Πλάκας
Σεν Τε – Σουι Τα: Δέσποινα Σπανού
Σιν: Ολυμπία Νταφούλη
Γυναίκα Μαφού: Ειρήνη Τουρναβίτη
Άνεργος, Επόπτης: Άννα Λαζαρέτου
Λιν Το (μαραγκός): Νίκος Μπαρμπαγιάννης
Μι Τσου (ιδιοκτήτρια): Ηλιάννα Πλατή
Βουνγκ, Παπάς: Παναγιώτης Καλογερόπουλος
Νύφη (γυναίκα Βουνγκ): Δήμητρα Δάμαλου
Παιδί οικογένειας, παιδί Λιν Το: Σταύρος Τσαχάς, Ισιδώρα Καρούτσου
Ανιψιά: Ελευθερία Καρούτσου
Γριά Χαλού: Φραντζέσκα Σερμπή
Αστυνόμος: Κώστας Νικολόπουλος
Γυναίκα Πάρκου, Γκαρσόνι: Σοφία Φάκαρη
Σουν (άνεργος αεροπόρος): Αντώνης Καπνίσης
Σου Φου (κουρέας): Κωστής Πλάκας
κα Γιανγκ (μητέρα του Σουν): Βούλα Χριστοδουλάκου,  Λαμπρινή Κανάγιου

Ο καλός άνθρωπος ...

είναι μια πόρνη, η Σεν Τε, η οποία ένα βράδυ δέχεται να φιλοξενήσει στο σπίτι της τρεις κατάκοπους θεούς που έχουν κατέβει στη γη με αποστολή να βρουν καλούς ανθρώπους. Αυτοί για ανταμοιβή θα της χαρίσουν 1000 νομίσματα και την εντολή να συνεχίσει να είναι καλή με τον εαυτό της και με τους άλλους. Με τα λεφτά αυτά η Σεν Τε θα ανοίξει ένα μικρό καπνοπωλείο. Όταν η καλοσύνη της θα ηττηθεί από την ανέχεια, τη φτώχια, την κακία και την εκμετάλλευση του κόσμου που την περιβάλλει, θα αναλάβει δράση ο «ξάδελφός» της, ο ζόρικος κ. Σουί Τα…

Το έργο γράφτηκε από 1939 μέχρι το 1941, αλλά απασχολούσε το συγγραφέα για πάνω από 15 χρόνια. Είναι εντυπωσιακό πως ο Μπρεχτ, επιλέγει να μιλήσει μέσα στην κόλαση του β’ παγκοσμίου πολέμου για κάτι φαινομενικά άσχετο: τον καπιταλισμό και τις ηθικές του αξίες.

...το Σετσουάν ...

είναι μια εξευρωπαϊσμένη πόλη της Κίνας. Πηγή έμπνευσης του συγγραφέα ήταν οι φτωχογειτονιές του Λος Άντζελες. Το «Σετσουάν…» γράφει «…εκπροσωπεί όλους εκείνους τους τόπους όπου οι άνθρωποι εκμεταλλεύονται ανθρώπους». Είναι μια πόλη που βασιλεύει η φτώχεια και όλοι περιμένουν κάποιον «Θεό» να τους γλυτώσει. Στο έργο ολόκληρος ο κόσμος αναποδογυρίζεται και τίποτα δεν είναι βέβαιο. Το καλό και το κακό γίνονται σχετικά. Η βοήθεια προς τους φτωχούς βουλιάζει αυτόν που τους βοηθάει. Η καταστροφή του ενός γίνεται σανίδα σωτηρίας του άλλου. Οι καλές προθέσεις φέρνουν τους πρωταγωνιστές στο χείλος της αβύσσου και οι καλές πράξεις τους γκρεμίζουν μέσα. Οι εξαθλιωμένοι χειραγωγούνται πιο εύκολα από τους χορτάτους. Ο έρωτας κοστίζει ακριβά, τα αγέννητα παιδιά τρώνε το ψωμί των γεννημένων, η οικογένεια γίνεται βραχνάς για την κοινωνία και όλη η κοινωνία βαδίζει από το κακό στο χειρότερο. «Τι κόσμος είναι ο κόσμος σας Θεοί μου…» λέει στο τέλος η Σεν Τε.

Αφίσα

Μουσική