Το ημερολόγιο ενός απατεώνα

«Βλέπετε, κύριοι, με έχετε ανάγκη. Έχετε ανάγκη από ανθρώπους σαν κι εμένα».
Γεγκόρ Γκλούμοφ

Συντελεστές

Σκηνοθεσία, Επιμέλεια Μουσικής, Φωτισμού, Προγράμματος και Αφίσας: Βασίλης Λουκάς
Κοστούμια: Florence Vaneetveld
Καλλιτεχνική Επιμέλεια Σκηνικών και Σχέδιο Αφίσας: Βάσια Λεοντοπούλου
Κατασκευή Σκηνικών: Στέλιος Σιμάκης
Μουσική: Νίκος Πλάκας
Κείμενα Προγράμματος: Βασίλης Λουκάς, Μαρία Μαλτζή
Κονσόλα Ήχου: Βάσω Κοτζαμαρλή
Ταμείο: Γιώτα Νατσούλη
Μεταφορές: Γιώργος Μαζωνάκης
Λογιστήριο: Κατερίνα Μαυρογιώργη-Ντυράν

Παίζουν

Γκλούμοφ: Ηλίας Μπακόπουλος
Στιόπκα, Προσκυνητής: Λευτέρης Κουτούφαρης
Γκλούμοβα: Ελένη Καντζάβελου
Γκολούτβιν: Μπάμπης Μυλωνάκης
Κουρτσάεφ: Θανάσης Σκαμπαρδώνης
Μανιέφα: Ολυμπία Νταφούλη
Μαμάεφ: Γιάννης Λιακόπουλος
Κρουτίτσκι: Νίκος Πλάκας
Μαμάεβα: Δέσποινα Σπανού
Γκοροντούλιν: Λευτέρης Τρικιριώτης
Τουρούσινα: Εύη Τσάνα
Μάσενκα: Άντα Παπαδημητρίου
Ματριόσα: Μαρία Μαλτζή
Λουμπίνκα: Δανάη Τσιρώνη
Γκριγκόρι: α’ διανομή — Νίκος Μπαρμπαγιάννης
β’ διανομή — Στέλιος Σιμάκης

Για την υπόθεση ...

Το έργο διαδραματίζεται στα πολυτελή σαλόνια της Μόσχας του 19ου αιώνα.

Ο Γεγκόρ Ντιμίτριτς Γκλούμοφ, ταλαντούχος και φιλόδοξος πλην άφραγκος νέος, γόνος ξεπεσμένης αριστοκρατικής οικογένειας, είναι αποφασισμένος να ανέλθει κοινωνικά και να πλουτίσει γρήγορα και άκοπα.

Όντας πολύ πιο έξυπνος από την άρχουσα τάξη της εποχής του, θα προσπαθήσει να πετύχει το σκοπό του μεταχειριζόμενος με απίστευτη ευκολία και κυνικότητα το δόλο, τη συκοφαντία, τη κολακεία και την μηχανορραφία. Θα υποδυθεί το βλάκα, θα «πουλήσει» έρωτα, θα εκμεταλλευτεί τη δεισιδαιμονία και την ανορθολογικότητα που τον περιβάλλει, θα κάνει τέχνη την ψευτιά και την πλεκτάνη.

Στόχος: Μια καλή θέση στο δημόσιο και ένας πλούσιος γάμος.

Οι μοναδικές στιγμές που είναι ειλικρινής είναι όταν καταγράφει λεπτομερώς τις κινήσεις του, τα σχέδια και τις απόψεις του στο κρυφό του ημερολόγιο.
Και ο εξυπνότερος όμως θα κάνει το «λαθάκι» του. Το σχέδιό του θα ματαιωθεί από μία λεπτομέρεια. Αλλά… πόσο εύκολο είναι να ξεμπερδέψεις από ανθρώπους σαν κι αυτόν;

Μια διαχρονική κριτική

Το «Ημερολόγιο ενός Απατεώνα» είναι μια σκληρή κριτική για την κυριαρχία του χρήματος, της απληστίας και του νεοπλουτισμού. Το έργο ξεμπροστιάζει την υψηλή κοινωνία με χιούμορ και σατιρικό οίστρο.

Ο ήρωας του έργου είναι απόλυτα αναγνωρίσιμος σε όλες τις εποχές και σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Γεννιέται και μεγαλώνει σε κοινωνίες που παρακμάζουν, που τρέφονται από την υποκρισία και την ηθελημένη βλακεία.

Ο κόσμος που περιβάλλει τον απατεώνα είναι πολύ πιο σκληρός από τον ίδιο. Ο Οστρόφσκι δεν ωραιοποιεί τις καταστάσεις, ούτε δίνει αισιόδοξες προοπτικές. Ο απατεώνας σε σύγκριση με τους υπόλοιπους φαντάζει αθώα περιστερά. Στην πραγματικότητα δεν εκμεταλλεύεται τους γύρω του. Αυτοί εκμεταλλεύονται τα «πάσης φύσης» ταλέντα του.

Οι Γκλούμοφ και οι όμοιοί τους είναι πάντα απαραίτητοι στους «υψηλούς» κύκλους της κοινωνίας. Γιατί άραγε;

Στόχος: Μια καλή θέση στο δημόσιο και ένας πλούσιος γάμος.

Το «Ημερολόγιο» ...της DUENDE

8η χρονιά φέτος και μετά τον «περσινό» Σμίτ και το «Ξενοδοχείο» του, που μας άφησε μια μετέωρη θλίψη, βάλαμε δύο ζητούμενα για την επιλογή του φετινού έργου:

Ζητούμενο 1ο: Μια καλή, καυστική και επίκαιρη κωμωδία.

Ζητούμενο 2ο: Να συμμετέχουν όλοι όσοι δήλωσαν διαθεσιμότητα στις συναντήσεις μας στο στέκι των Μαντριών.

Το «Ημερολόγιο ενός Απατεώνα» πληρούσε και τους δύο παραπάνω όρους. Έργο περισσότερο βαθύ και πολύ πιο αστείο από την εντύπωση που σου δίνει η πρώτη επαφή με το κείμενο, το «Ημερολόγιο» κρατούσε από την άλλη κρυμμένες πολύ περισσότερες δυσκολίες από όσες είχαμε προβλέψει αρχικά. Επίσης, όσοι ασχολούνται με το θέατρο το γνωρίζουν, οι πολυπληθείς ομάδες και μάλιστα ερασιτεχνικές έχουν πολύ μεγαλύτερες απαιτήσεις. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την ατυχία που χτύπησε πολλά από τα μέλη του θιάσου μας φέτος, λίγο έλλειψε να τινάξουν το έργο στον αέρα. Τρεις βδομάδες πριν την προκαθορισμένη ημερομηνία της πρεμιέρας η αναβολή φαινόταν να έχει τις περισσότερες πιθανότητες!

«Σε όλη μου τη ζωή πίστευα στα θαύματα», λέει ο Γκλούμοφ στην Τουρούσινα. «Προσευχήθηκα να συμβεί το θαύμα και συνέβη!!!».

Σε εμάς δε συνέβη ακριβώς θαύμα (όλα έχουν την υλική εξήγησή τους), πάντως το γεγονός είναι ότι οι δυσκολίες ξεπεράστηκαν την τελευταία στιγμή και με την ψυχή στο στόμα!

Το έργο πήρε τα χρώματα της ομάδας μας (και πώς θα μπορούσε να είναι  διαφορετικά άλλωστε). Δώσαμε στο έργο μια «εσάνς» από κόμικ, προσπαθήσαμε να αποφύγουμε (στο μέτρο του δυνατού) διδακτικές προσεγγίσεις, συντομέψαμε τις τελευταίες εικόνες (που δεν μας «έτρεχαν» με τίποτε), κάναμε όση οικονομία (παντός είδους) μπορούσαμε και ιδού: Ένα «Hμερολόγιο» αλά DUENDE.

Αφίσα

Μουσική